ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ- ΚΡΙΤΙΚΗ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ 30/09/2010

«Φωτερό» το «Σκοτεινό Κελάρι»Μαρία Ε. Τζίτζη,
«Σκοτεινό κελάρι», οινικό-αστυνομικό μυθιστόρημα, Εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2010, σσ.:286«Το Σκοτεινό Κελάρι» της Μαρίας Ε. Τζίτζη εκδόθηκε τον περασμένο Ιούνιο από τις εκδόσεις Τσουκάτου. Κυκλοφορεί με τον υπότιτλο «οινικό-αστυνομικό μυθιστόρημα». Πράγματι αποτελεί ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, τηρώντας πολλές αξιώσεις. Ο όρος «οινικό» αναφέρεται στην πλαισίωση του μυθιστορήματος από ένα οινοπαραγωγικό περιβάλλον, αλλά και στην συμβολή του κρασιού ως στοιχείο κλειδί στην εκτύλιξη της υπόθεσης. Παρόλα αυτά ούτε το επίθετο δοκιμάζεται( αν και μια νέα γενιά οινολόγων την χρησιμοποιεί ως εξειδικευμένο όρο, κατά την τελευταία δεκαετία, και γλωσσολογικά δεχόμαστε την αναγκαιότητα της ενσωμάτωσής της στο δόκιμο περιβάλλον) , ούτε συνηθίζεται να προσδιορίζεται ο υπότιτλος από περισσότερες συγκεκριμενοποιημένες αναφορές.

Η ιστορία της οινολόγου σε γνωστό οινοποιείο του Λίγηρα

Στο οπισθόφυλλο του μυθιστορήματος διαβάζουμε τα εξής: «Μια νεαρή κοπέλα, οινολόγος σε γνωστό οινοποιείο του Λίγηρα, βρίσκεται σχεδόν ετοιμοθάνατη σε μια παραλία της Σαντορίνης. Το αυτοκινητιστικό της ατύχημα δεν μοιάζει και τόσο τυχαίο, όταν αποκαλύπτεται η συμμετοχή της σ’ ένα διεθνές κύκλωμα διακίνησης παράνομων διαμαντιών, που βρίσκεται στο στόχαστρο του νόμου από καιρό. Η δίδυμη αδελφή της στρατολογείται από την αστυνομία να πάρει την θέση της, όμως η εξωτερική τους ομοιότητα δεν φτάνει για να την προστατέψει. Αν η σωσίας δεν πείσει στο ρόλο της, η υπόθεση θα τιναχτεί στον αέρα και η ίδια θα κινδυνέψει θανάσιμα.
Οινολογική εκπαίδευση, παραγωγή κρασιών, γευσιγνωσίες αλλά και συμμετοχή σε διαγωνισμούς κρασιών, πρέπει να γίνουν κτήμα της , ώστε να πείσει για την ταυτότητά της και να παραμείνει στο παιχνίδι ζωντανή. Και τα καταφέρνει καλά μέχρι που ένας νέος φόνος, στο σκοτεινό κελάρι έρχεται να τα ανατρέψει όλα…

Μια ιστορία μυστηρίου που διαδραματίζεται σε τρεις χρόνους κοντινούς, με την αγωνία, την πλοκή , το κρασί αλλά και τις ανατροπές να ανταγωνίζονται διεκδικώντας το μερτικό τους.»

Εξ αρχής εισερχόμαστε αυτόματα στο σκηνικό, που έχει στηθεί, χωρίς να έχουμε καν υποψιαστεί την αμεσότητα της παράστασης. Η σκηνοθεσία επιβάλλει το μεγαλείο της κινηματογραφικής απόδοσης. Αμεσότητα, παραστατικότητα κατά μια άποψη, επιφάνεια από κάποια άλλη. Πριν εισαχθούμε στο κείμενο, προειδοποιούμαστε για το φανταστικό των καταγεγραμμένων, ενώ τα μόνα αληθή, κατά την συγγραφέα, είναι τα κρασιά. Έχουμε διάφορα πρόσωπα να πρωταγωνιστούν, η Σοφία, που είναι η αδερφή κοπέλας (Χριστίνας)- θύματος, ο JM, ο Μπόρις, ο Φίλιππος Μελάς- αστυνομικός, και βασικός όλων, ο Άρης, το σκυλί που ανακάλυψε την τραυματισμένη κοπέλα στην παραλία της Σαντορίνης και που κλείνει το έργο με την αποκάλυψη του μυστηρίου της αστυνομικής εν τέλει υπόθεσης .

Οι αφηγήσεις εναλλάσσονται ισορροπημένα στα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Η μηδενική εστίαση αναβαθμίζει τον ρόλο του μυστηρίου. Υπάρχουν εναλλαγές, όχι μόνο στους αφηγητές, αλλά και στις χρονικές βαθμίδες. Έπειτα από καμιά τριανταριά σελίδες, η συγγραφέας εκτός από την εξέλιξη της υπόθεσης αρχίσει να μας ξεδιπλώνει ένα-ένα τα χαρτιά της, κωδικοί κρασιών, μικροφίλμ διαγωνισμών κ.λπ. Το αξιοπερίεργο είναι πως όλα ξεδιπλώνονται όπως ακριβώς τα βλέπουν οι ήρωες. Μέσα από την δική τους αφήγηση, ξετυλίγουμε το κουβάρι του μυστηρίου. Αποκορύφωση του δράματος αποτελούν τα ομώνυμα ανά δύο, αλλά διαφορετικά κεφάλαια που φέρουν τους εξής τίτλους: «Λίγες μέρες πριν το ατύχημα, στο σπίτι της Χριστίνας» και «Την ημέρα του ατυχήματος, στο σπίτι της Χριστίνας» (στο σύνολό τους τέσσερα).